Kategoria: Wystawy

W 2019 r. mija sto lat od utworzenia w Wilnie Uniwersytetu Stefana Batorego. W związku z tą okrągłą rocznicą Muzeum Historii Medycyny WUM przygotowało dla Państwa symboliczną ekspozycję pt: „Nauczanie medycyny i farmacji w murach Uniwersytetu Wileńskiego”. Ukazuje ona  nie tylko historię Uczelni, ale i akademickie pamiątki z Wilna znajdujące się w zbiorach naszego Muzeum. Szczególnie bogaty zespół zabytków prezentowanych na wystawie nawiązuje do czasów funkcjonowania Uniwersytetu Stefana Batorego.

Uniwersytet Wileński założył król Polski Stefan Batory w 1579 r. Uczelnia ta była drugą po Akademii Krakowskiej polską wszechnicą i jednym z najdalej na wschód wysuniętych przyczółkiem nauczania na poziomie wyższym w nowożytnej Europie.  Kres działalności Uniwersytetu nastąpił po raz pierwszy po upadku powstania listopadowego. Społeczność polska musiała czekać w Wilnie aż do 1919 r., by ponownie móc otworzyć wrota wileńskiej wszechnicy. Przyczynił się do tego przede wszystkim Józef Piłsudski, który Wilno i wszystkie jego tradycje darzył zawsze wielkim sentymentem. Zgodnie z wydanym przez niego dekretem uczelnia uzyskała wówczas nową nazwę, tj. Uniwersytet Stefana Batorego. Czytaj dalej „„Nauczanie medycyny i farmacji w murach Uniwersytetu Wileńskiego” z okazji 100. rocznicy utworzenia w Wilnie Uniwersytetu Stefana Batorego.”

Zapraszamy do obejrzenia fotoreportażu z otwarcia wystawy „Femina et Medicina. Portret Hygiei w tradycji akademickiej Warszawy”. Wszystkim gościom dziękujemy za obecność.

Rektor Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
prof. dr hab. n. med. Mirosław Wielgoś oraz
Dyrektor Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego dr n. hum. Adam Tyszkiewicz
zapraszają na otwarcie wystawy pt.:
Femina et Medicina. Portret Hygiei w tradycji akademickiej Warszawy.

Jej otwarcie odbędzie się 6 marca 2019 roku o godz. 10.30 w Galerii Wystaw Czasowych na I piętrze w budynku Centrum Biblioteczno – Informacyjnym przy ul. Żwirki i Wigury 63.

Dopuszczenie kobiet do kształcenia na poziomie uniwersyteckim, tak jak ich dążenia do równouprawnienia w innych dziedzinach, wzbudzały
od najdawniejszych czasów wiele negatywnych emocji i były przedmiotem zażartych sporów w całej Europie. Na świecie panowało przekonanie,
że kobiety nie powinny zajmować się nauką, ponieważ zagrażało to stabilności rodziny. Tradycyjny model postrzegania roli kobiety utrudniał ich wejście
w nowe role, również w środowisko akademickie. Pierwszymi uczelniami, które dopuściły kobiety jako słuchaczki do fakultetów medycznych były uniwersytety w Padwie i Bolonii. Przełom na drodze do ich równouprawnienia w środowisku akademickim nastąpił dopiero w drugiej połowie XIX w. Przyczyniły się do niego przemiany gospodarcze i społeczne oraz rozwój ruchów feministycznych. W tym czasie zaczęto już przyjmować przedstawicielki płci pięknej na europejskie uniwersytety. Najlepszym przykładem zmian w podejściu do kobiet w nauce była kariera Marii Skłodowska-Curie nad Sekwaną. Pierwszą polską uczelnią przyznającą dyplomy akademickie kobietom był Uniwersytet Jagielloński. W Warszawie, pełnoprawnymi członkiniami społeczności akademickiej stały się one dopiero w 1915 r. Początki nie były łatwe, uczelniane tabu zostało jednak raz na zawsze przełamane. Do najbardziej sfeminizowanych należał Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego. Po ponownym wskrzeszeniu tej uczelni w 1945 r. kobietom było już zdecydowanie łatwiej. Wypełniły swoim wdziękiem
i wiedzą niejeden szpital kliniczny oraz zakład i katedrę na Wydziałach Lekarskim i Farmaceutycznym UW, a od 1950 r. Akademii Medycznej.
Z czasem zaczęto także doceniać ich osiągnięcia naukowe, czego dowodem było przyznanie prof. prof. Ewie Radwańskiej i Ewie Kuligowskiej doktoratów honoris causa. Obecnie w murach Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego studiuje ponad 7 tys. kobiet, co stanowi ok. 74% całej liczby studentów.

Katalog – Femina et Medicina. Portret Hygiei w tradycji akademickiej Warszawy

Wstęp wolny!
Zapraszamy!