Kategoria: Wydarzenia

Opublikowane w

Wystawa pt. „Pomiędzy Warszawą a Zakopanem. Legenda Tytusa Chałubińskiego.”

Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
informuje, że wszystkie wystawy są czasowo zamknięte. Miło będzie nam Państwa znowu gościć po ustabilizowaniu sytuacji związanej z zagrożeniem epidemiologicznym na nowej ekspozycji:

Pomiędzy Warszawą a Zakopanem. Legenda Tytusa Chałubińskiego.

Bohaterami legend byli zazwyczaj wojownicy, święci, postaci nieprzeciętne. Opowieści obecne w historii ludowej, początkowo przekazywane ustnie, były modyfikowane i niekiedy trudno dotrzeć do ich źródła. Kojarzą się raczej z metaforą niż faktem.

Ponad wiek temu żył pewien dobry doktor, który uratował lud górski od zarazy i nędzy. Swoją dobrocią obejmował też biedotę wielkiego miasta, a jedno miejsce jego działania było oddalone od drugiego o wiele kilometrów. Przemierzał Europę, odwiedzał najlepsze szpitale, pobierał nauki na uniwersytetach, odkrywał górskie tajemnice, a ludzi leczył za darmo. Być może za jakiś czas, przyszłe pokolenia będą przekazywały taką historię życia Tytusa Chałubińskiego.

Pochodzący z Radomia młodzieniec trafił na Akademię Medyko-Chirurgiczną w Wilnie, w czasie, kiedy historia pisała dla Polski czarny scenariusz. Studia medyczne, początkowo wybrane bez entuzjazmu, dały mu wiedzę i ukierunkowały na działania, dzięki którym stał się żywą legendą Warszawy i Zakopanego, ich wybawicielem i ratunkiem. Studiując równocześnie medycynę i botanikę, najpierw w Würzburgu, a później w Dorpacie, wytyczał ścieżki swojego dorosłego życia – lekarzem stał się z zawodu, botanikiem z pasji. Czytaj dalej „Wystawa pt. „Pomiędzy Warszawą a Zakopanem. Legenda Tytusa Chałubińskiego.””

Opublikowane w

Zima w mieście na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym 2020

Muzeum Historii Medycyny oraz Biblioteka Główna Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego zapraszają do odkrywania tajemnic!

Podczas mazowieckich ferii zimowych, chcielibyśmy ugościć Was w ramach akcji „Zima w Mieście”. Zapraszamy na Kampus Banacha we wtorki i czwartki, tj. 11, 13, 18 i 20 lutego o godz. 10.00 do budynku Rektoratu (ul. Żwirki i Wigury 61). Spotkanie będzie składało się z dwóch części:

Uczę się o uczelni – zwiedzanie najciekawszych budynków: gmachu Rektoratu (z Salą Senatu), Centrum Dydaktycznego (aula, w której odbywają się inauguracje roku akademickiego), Centrum Biblioteczno-Informacyjnego i sal wykładowych.

Podczas spaceru nasi młodzi goście poznają odpowiedzi na pytania:

  • dlaczego wszystkich odwiedzających przy wejściu na teren uczelni wita wąż?
  • co trzyma w szponach orzeł na herbie uczelni?
  • czy Uniwersytet ma własną „trójkę klasową”?
  • oraz kiedy władze uczelni zakładają „szaty królewskie”?

Poznaję bibliotekę akademicką  – niecodzienna możliwość zdobycia informacji o funkcjonowaniu Biblioteki Głównej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. W czasie spotkania spacer po bibliotece, prezentacje, quizy!

  •  czy robot zastąpi bibliotekarza? – urządzenia do samodzielnych wypożyczeń
  •  czy regał może jeździć? –  nowoczesne magazynowanie
  •  dlaczego alarm zakłóca ciszę? – zabezpieczenia książek
  •  czy biblioteka to tylko książki?  – modele anatomiczne, multimedia

Przewidywany czas wizyty od. godz. 10.00 do godz. 11.45-12.00. Spotkanie bezpłatne. Liczba miejsc ograniczona.

Zgłoszenia prosimy kierować do pani Kingi Warszawskiej, nr telefonu: (22) 116-60-20, adres e-mail: kinga.warszawska@wum.edu.pl

Dziękujemy bardzo za zainteresowanie wydarzeniem, na chwilę obecną wszystkie terminy są zajęte.
Będziemy się z Państwem kontaktować w razie zwolnienia się miejsca.

Serdecznie zapraszamy!

Opublikowane w

Wykład pt. „Nie ma ani takiej nędzy, ani takiego bogactwa, które by higieny nie potrzebowało stale” Prof. Marcin Kacprzak – lekarz, filantrop, czarodziej słowa, nauczyciel i rektor.

MHM WUM/1807
MHM WUM/1807

 

w imieniu Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego oraz prelegentki dr hab. Anety Nitsch-Osuch – Kierownika Zakładu Medycyny Społecznej i Zdrowia Publicznego WUM serdecznie zapraszamy na wykład pt. „Nie ma ani takiej nędzy, ani takiego bogactwa, które by higieny nie potrzebowało stale” poświęcony prof. Marcinowi Kacprzakowi – lekarzowi, filantropowi, czarodziejowi słowa, nauczycielowi i rektorowi, który odbędzie się 17 lutego 2020 r. o godz. 17:00 w sali im. W. Grzywo-Dąbrowskiego, przy ul. Oczki 1 w Zakładzie Medycyny Sądowej WUM.

Wykład będzie dotyczył jednego z pierwszych dziekanów i rektorów Akademii Medycznej w Warszawie, profesora Marcina Kacprzaka (1888-1968), który był pionierem higieny i medycyny społecznej (dziś powiedzielibyśmy – zdrowia publicznego) w Polsce. Profesor Marcin Kacprzak jako jeden z pierwszych naukowców wprowadził do terminologii medycznej pojęcie medycyny zapobiegawczej i dostrzegał znaczenie nierówności społecznych (aktualnie nazywanych nierównościami w zdrowiu). Był współtwórca Światowej Organizacji Zdrowia, jako jedyny Polak został uhonorowany najwyższym wyróżnieniem WHO – Medalem Leona Bernarda. Relegowano Go ze szkoły za propagowanie języka ojczystego, w swych artykułach i wykładach posługiwał się kunsztowną polszczyzną. Wspominano go jako skromnego człowieka; był szczerze lubiany przez studentów; ufundował stypendia dla młodzieży; w swych rodzinnych stronach nazywany „Nasz Doktór”.

Wykład będzie kolejną prelekcją z cyklu wykładów pt. „Koryfeusze warszawskiej medycyny akademickiej i ich szkoły naukowe”.

Opublikowane w

Fotoreportaż z otwarcia wystawy „1920-2020. 100 lat nauczania interny. Mściwój Semerau-Siemianowski – ojciec współczesnej kardiologii”.

 

Serdecznie dziękujemy współorganizatorom, partnerom oraz wszystkim przybyłym na otwarcie wystawy pt. „1920-2020. 100 lat nauczania interny. Mściwój Semerau-Siemianowski – ojciec współczesnej kardiologii”.

Opublikowane w

Wystawa pt. „1920-2020. 100 lat nauczania interny. Mściwój Semerau-Siemianowski – ojciec współczesnej kardiologii”

Muzeum Historii Medycyny WUM zaprasza 13 stycznia o godz. 13.00 na otwarcie wystawy pt. „1920-2020. 100 lat nauczania interny. Mściwój Semerau-Siemianowski – ojciec współczesnej kardiologii”, ul. Trojdena 2a, Centrum Dydaktyczne WUM, I piętro.

Wystawa jest objęta honorowym patronatem JM Rektora prof. dra hab. Mirosława Wielgosia.

Ponad 100 lat temu, na początku roku akademickiego 1918/1919 w II Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Warszawskiego, zorganizowanej w Szpitalu św. Ducha przy ul. Elektoralnej, dr Mściwój Semerau-Siemanowski podejmuje prace jako adiunkt u prof. Kazimierza Rzętkowskiego (1870-1924). W klinice tej Mściwój Semerau-Siemianowski rozwija metody czynnościowych badań serca i układu krążenia, włącza − wynalezione stosunkowo niedawno, bo kilkanaście lat temu − badanie elektrokardiograficzne (EKG) do rutynowych badań pacjentów. Od roku 1920 prowadzi pierwsze w historii uczelni wykłady na temat fizykalnych badań pacjentów internistycznych, nie będąc jeszcze docentem. Można więc uznać symbolicznie, że obchodzimy właśnie 100-lecie nowożytnego nauczania interny i badania układu krążenia w naszej Alma Mater.

Trzydzieści lat później przyjdzie czas na wyodrębnienie się kardiologii z interny. Ale najpierw, jeszcze w latach 20. i 30. ubiegłego wieku, w tym po śmierci swojego przełożonego, dr Mściwój Semerau-Siemianowski bardzo intensywnie tworzy podwaliny kardiologii.

W 1922 roku publikuje rozprawę O czynności samoistnie bijących komór sercowych u człowieka: studium farmakologiczne i patologiczno-fizjologiczne, która stała się podstawą habilitacji. Tuż po niej młody docent prowadzi własne wykłady poświęcone diagnostyce i terapii chorób układu krążenia. Od roku akademickiego 1924/25 organizuje i podejmuje kierownictwo Oddziału Chorób Wewnętrznych w nowym Szpitalu św. Łazarza na ul. Książęcej – pierwszego w Polsce oddziału specjalizującego się w chorobach układu krążenia, z osobną pracownią analityczną, radiologiczną, elektrokardiograficzną, hematologiczną oraz spoczynkowej przemiany materii. W ośrodku powstaje też pokój do badań eksperymentalnych na zwierzętach. Pracownie wyposaża częściowo własnym kosztem.

W 1935 roku wycofuje się z prowadzenia części wykładów dydaktycznych z interny, poświęcając się już tylko zagadnieniom kardiologicznym – w latach 1936-38 prowadzi pierwsze w Polsce, dwutygodniowe szkolenia podyplomowe dla lekarzy z kardiologii. Powołanie samodzielnych struktur polskiej kardiologii przerywa jednak II wojna światowa. Do idei tej wraca prof. Mściwój Semerau-Siemianowski zaraz po wojnie, po powrocie do Warszawy w 1949 roku.

W 2020 roku minie dokładnie 70 lat od czasu, gdy 15 stycznia 1950 roku w II Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Warszawskiego – czołowym warszawskim ośrodku internistycznym − powołano Sekcję Kardiologiczną Towarzystwa Internistów Polskich (TIP) pod kierownictwem prof. Mściwoja Semerau-Siemanowskiego. W skład Sekcji, poza przewodniczącym, weszli trzej uczniowie i współpracownicy Mistrza: Jerzy Jakubowski (wiceprezes), Dymitr Aleksandrow (sekretarz) i Edward Żera (skarbnik). 70 lat temu rozpoczął się więc de facto formalny proces wychodzenia kardiologii z interny, a nowo powstała Sekcja TIP już cztery lata później stała się Polskim Towarzystwem Kardiologicznym (PTK), co przypieczętowano 28 lutego 1954 roku. O tym wszystkim w 100. i 70. rocznicę wydarzeń przypominamy w murach Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego na niniejszej wystawie.

prof. dr hab. Krzysztof J. Filipiak

Opublikowane w

Wykład pt. „Warszawskie Szkoły Kardiologiczne – historia badań nad sercem i naczyniami w Warszawski Uniwersytet Medyczny”

Szanowni Państwo z nowym rokiem ruszamy z nowym cyklem wykładów pt. „Koryfeusze warszawskiej medycyny akademickiej i ich szkoły naukowe”.
Już 13 stycznia 2020 r. rozpoczynamy pierwszym wykładem, na którym
prof. Krzysztof J. Filipiak wygłosi prelekcje pt. „Warszawskie Szkoły Kardiologiczne – historia badań nad sercem i naczyniami w Warszawski Uniwersytet Medyczny„.

Prelekcji będzie towarzyszył wernisaż wystawy pt. „1920-2020. 100 lat nauczania interny w Warszawie. Mściwój Semerau-Siemianowski – ojciec współczesnej kardiologii”.

Opublikowane w

Wspomnienie o prof. Marianie Grzybowskim

Muzeum Historii Medycyny WUM zaprasza na spotkanie poświęcone pamięci prof. Mariana Grzybowskiego, które odbędzie się 11 grudnia  o godz. 12:30 w sali im. M. Grzybowskiego, przy ul. Koszykowej 82a w Katedrze i Klinice Dermatologicznej WUM.

Podczas spotkania zostaną wygłoszone dwa wykłady:

„Zapomniany lekarz chorób skóry z ulicy Koszykowej”
Dr n. hum Adam Tyszkiewicz – Dyrektor Muzeum Historii Medycyny WUM.

oraz

„Prof. Marian Grzybowski – Prezes dwóch epok.”
Prof. nadzw. dr hab. n. med. Jerzy Jurkiewicz – Prezes Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego.

11 grudnia 2019 roku minie 70 lat od tragicznej śmierci Mariana Grzybowskiego − wybitnego dermatologa, kierownika czołowej Kliniki Dermatologicznej w Polsce. Jest to rocznica pozwalająca na przypomnienie dorobku wybitnego naukowca. Profesor otworzył Klinikę na Świat, o czym świadczą jego liczne kontakty międzynarodowe i liczne publikacje w zagranicznych czasopismach. Opracował w 1938 roku histopatologię rumienia guzowatego erythema nodosum. Pracował nad patogenezą bielactwa i mięsaków. Zajmował się głównie terapią rentgenowską skóry. Od 1940 r. był członkiem Tajnej Rady Wydziału Lekarskiego. Został także wykładowcą na Tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich i w Szkole doc. Jana Zaorskiego. Po wojnie odbudowywał Klinikę Dermatologiczną, działając jednocześnie na rzecz Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego i Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego.

Naszymi Partnerami są:

* Katedra i Klinika Dermatologiczna WUM
* Warszawski Oddział Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego
* Towarzystwo Lekarskie Warszawskie
oraz
* Studenckie Koło Naukowe Dermatologiczne WUM.

Spotkanie kończy w Muzeum Historii Medycyny cykl wykładów pt. „Dziedzictwo Asklepiosa. Medycyna kontra Humanistyka” i zapowiada jednocześnie nową serię na rok 2020 pt. „Koryfeusze warszawskiej medycyny akademickiej i ich szkoły naukowe”.

Opublikowane w

„Archiwum Historii Mówionej”.

Szanowni Państwo chcemy zaprezentować materiał filmowy z serii „Archiwum Historii Mówionej” tworzony we współpracy z Działem Fotomedycznym WUM. Pierwszy wywiad mieliśmy przyjemność przeprowadzić z prof. dr. hab. n. med. Mieczysławem Szostkiem – Prezesem Stowarzyszenia Wychowanków Warszawskiej Medycyny i Farmacji, Specjalistą z Chirurgii Ogólnej, Naczyniowej, Angiologii, Profesorem zwyczajny, Specjalistą Krajowym ds. Chirurgii Naczyniowej.

Serdecznie dziękujemy Panu Profesorowi za wzięcie udziału w tym projekcie, a za razem otwarcie serii pt. „Archiwum Historii Mówionej”.

Opublikowane w

Spotkanie pt. „O wojnie i medycynie”.

Muzeum Historii Medycyny WUM zaprasza na spotkanie pt. „O wojnie i medycynie”, które odbędzie się 20 listopada o godz. 17:30 w sali im. prof. J. Zaorskiego w budynku Centrum Biblioteczno-Informacyjnym WUM (parter) przy ul. Żwirki i Wigury 63 w Warszawie.

Podczas wydarzenia prof. Tadeusz Nasierowski (Katedra Psychiatrii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego) wygłosi prelekcję poświęconą kultywowaniu pamięci o zagładzie chorych w Brandenburgu nad Hawelą.

Ważnym punktem spotkania będzie też promocja książki autorstwa Mateusza Kubickiego (IPN Gdańsk) „Kapitan ostatni opuszcza swój statek… Józef Władysław Bednarz (1897-1939)”.

Spotkanie organizowane we współpracy z Instytutem Pamięci Narodowej w Gdańsku wpisuje się w obchody 80. rocznicy wybuchu II wojny światowej.

Zagłada osób chorych psychicznie w tzw.„Starej Rzeszy” (akcja T4) była do sierpnia 1941 r. centralnie sterowanym programem, zwanym „planową eutanazją”, całkowicie zbiurokratyzowanym, w postaci ściśle określonej procedury medycznej. Chorzy byli gazowani w 6 ośrodkach eutanazji. Pierwszym z nich było dawne więzienie w Brandenburgu nad Hawelą. Ośrodek ten, w którym zabito ponad 9 tys. osób, działał tylko w 1940 r. W 2012 r. na jego terenie Fundacja Brandenburskie Miejsca Pamięci (Stiftung Brandenburgische Gedenkstätten) utworzyła ośrodek dokumentacji i pamięci tej zbrodni. Odtąd każdego roku 1 września odbywa się uroczystość upamiętniająca ofiary i zaproszona osoba wygłasza mowę poświęcona pamięci osób zabitych. W 2019 r. z okazji 80 rocznicy wybuchu II wojny światowej do wygłoszenia mowy zaproszono osobę z Polski (Tadeusza Nasierowskiego).

Wydarzenie zaplanowane na 20 listopada 2019 r. w Warszawie jest jednym z elementów kultywowania pamięci o osobach wybitnych. Taką właśnie był Józef Władysław Bednarz, lekarz psychiatra, który w swoim postępowaniu zawsze kierował się zasadami humanitaryzmu i szacunku do osób chorych. Od 1930 r. Bednarz przebywał na Pomorzu Gdańskim. Tam zastał go wybuch wojny i początek niemieckiej okupacji tych terenów. Dr Józef Bednarz mógł się uratować, ale pozostał w szpitalu w Świeciu, na czele którego stał od 1933 r. Niemcy zamordowali go w tym samym miejscu, gdzie masowo zabijano jego podopiecznych – pacjentów. Prezentowana książka „Kapitan ostatni opuszcza swój statek…” Józef Władysław Bednarz (1879–1939)” przyczynia się do zachowania pamięci o osobach wybitnych – ofiarach zbrodni pomorskiej
1939 r.

Opublikowane w

130. rocznica śmierci dra Tytusa Chałubińskiego.

4 listopada 2019 r. to data szczególna dla polskiej medycyny: tego dnia przypadła bowiem 130. rocznica śmierci dra Tytusa Chałubińskiego – wybitnego klinicysty, wykładowcy Akademii Medyko-Chirurgicznej, nauczyciela wielu pokoleń lekarzy, który odznaczył się w dziejach naszego kraju nie tylko swoimi dokonaniami naukowymi, lecz także osiągnięciami na polu nauk przyrodniczych.


W nawiązaniu do tej rocznicy Warszawski Uniwersytet Medyczny wraz z Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem uczcili pamięć Chałubińskiego pod jego pomnikiem w Zakopanem. Dyrektor Muzeum Tatrzańskiego – Anna Wende-Surmiak odczytała zebranym list Rektora WUM – prof. Mirosława Wielgosia oraz zademonstrowała medal im. dr. Tytusa Chałubińskiego, podarowany przez naszą Uczelnię zakopiańskiemu Muzeum. Medal im. dr. Tytusa Chałubińskiego, ustanowiony z okazji 200-lecia utworzenia pierwszej Szkoły Chirurgicznej w Warszawie, 180-lecia powstania Wydziału Akademicko–Lekarskiego oraz 100-lecia śmierci dra Tytusa Chałubińskiego, został nadany w uznaniu działań Muzeum Tatrzańskiego, służących zachowaniu dla przyszłych pokoleń pamiątek po dr. T. Chałubińskim oraz kultywowanie tak ważnej w jego życiu kultury góralskiej, a także za podtrzymywanie pamięci o lekarzu-taterniku.

Następnie, w imieniu naszej Uczelni, Kinga Warszawska z Muzeum Historii Medycyny WUM złożyła wieniec na grobie Chałubińskiego, znajdującym się na Pęksowym Brzysku w Zakopanem.

Ponadto, by upamiętnić tak ważną dla naszego Uniwersytetu postać, w Muzeum Historii Medycyny WUM w dniu wczorajszym odbył się wykład z cyklu: „Dziedzictwo Asklepiosa, medycyna kontra humanistyka” pt. „Tytus Chałubiński – sylwetka lekarza z Tatrami w tle” . Prelegentami byli: Barbara Petrozolin-Skowrońska – autorka książki: „Król Tatr z Mokotowskiej 8. Portret doktora Tytusa Chałubińskiego” oraz prof. Zbigniew Wójcik – historyk nauki i geolog.

 

Wszystkie Prawa Zastrzeżone – Muzeum Historii Medycyny