Kategoria: Wykłady

Opublikowane w

Wykład on-line dra Adama Tyszkiewicz pt. „Lekcje anatomii doktorów Tulpa, Egbertsza, Deijmana i Ruyscha – fenomenem malarstwa XVII w.”

Szanowni Państwo, w imieniu Dyrektora Muzeum Historii Medycyny dra Adama Tyszkiewicza serdecznie zapraszamy na wykład pt. „Lekcje anatomii doktorów Tulpa, Egbertsza, Deijmana i Ruyscha – fenomenem malarstwa XVII w.”
To trzecia z serii dziesięciu prelekcji realizowanych w ramach projektu „Poznaj tajemnice ciała ludzkiego w teatrze anatomicznym XXI wieku”.
Wykład odbędzie się w formie on-line 28 stycznia 2021 r. o godzinie 17:00 pod adresem: https://zoom.us/j/93293129949…
Ze względów technicznych liczba wejść na platformę ograniczona jest do 250 – o uczestnictwie w wydarzeniu decyduje pierwszeństwo połączenia ze wskazanym adresem. Wykład zostanie nagrany i udostępniony na naszej nowej witrynie: www.teatranatomiczny.wum.edu.pl
„Lekcja anatomii doktora Tulpa” Rembrandta to jeden z najsłynniejszych, najbardziej fascynujących i najczęściej obecnie reprodukowanych obrazów. Znany przez każdego medyka, a także historyka sztuki, łączy w sobie doskonale treść humanistyczną z anatomiczną, a przede wszystkim prezentuje niezwykłą maestrię wykonania. Z malowidłem wiąże się wiele ciekawych historii dotyczących amsterdamskiej gildii chirurgów, zwłok poddawanych autopsji oraz tytułowego doktora Tulpa zwanego w Amsterdamie „Wesaliuszem Północy”. Warte przypomnienia są także malowidła portretujące przy pracy innego słynnego holenderskiego anatoma Frederika Ruyscha, ponieważ przy ich okazji można opowiedzieć widzom historię jego niezwykłej kolekcji preparatów anatomicznych, która ostatecznie dzięki staraniom cara Piotra I trafiła do Petersburga.
Wykład organizowany w ramach projektu „Poznaj tajemnice ciała ludzkiego w teatrze anatomicznym XXI w.”, dofinansowanego z programu „Społeczna odpowiedzialność nauki” Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Opublikowane w

Wykład prof. dra hab. Andrzeja Niwińskiego pt „Medycyna i mumie w starożytnym Egipcie”

W imieniu Muzeum Historii Medycyny oraz prelegenta – prof. dra hab. Andrzeja Niwińskiego serdecznie zapraszamy na wykład pt. „Medycyna i mumie
w starożytnym Egipcie”. To druga z serii dziesięciu prelekcji realizowanych
w ramach projektu „Poznaj tajemnice ciała ludzkiego w teatrze anatomicznym XXI wieku”.

Wykład odbędzie się w formie on-line 17 grudnia 2020 r. o godzinie 17:00 pod adresem https://zoom.us/j/97952855454?pwd=K2VKeUJGSEZLUDdzVTFYMFd0bTY1UT09.

Ze względów technicznych liczba wejść na platformę ograniczona jest do 250 – o uczestnictwie w wydarzeniu decyduje pierwszeństwo połączenia ze wskazanym adresem. Wykład zostanie nagrany i udostępniony na naszej nowej witrynie www.teatranatomiczny.wum.edu.pl

Podczas wykładu zaprezentowane zostaną źródła obecnej wiedzy o staroegipskiej medycynie i lekarzach.  Dowiecie się wszystkiego, co chcielibyście wiedzieć o mumiach znad Nilu: poznacie  metody mumifikacji, sens balsamowania zwłok z punktu widzenia religii staroegipskiej, wreszcie historię rozpowszechniania się wiedzy o mumiach w Europie. Na koniec wspomniane zostanie zagadnienie mumii w Polsce.

 Prof. Andrzej Niwiński jest wybitnym polskim archeologiem, specjalistą w dziedzinie ikonografii religijnej i mitologicznej okresu XXI–XXII dynastii, wieloletnim kierownikiem Misji Skalnej w Hatszepsut oraz założycielem i prezesem Stowarzyszenia Miłośników Egiptu HERHOR.

Wykład organizowany jest w ramach projektu „Poznaj tajemnice ciała ludzkiego w teatrze anatomicznym XXI wieku”, dofinansowanego z programu „Społeczna odpowiedzialność nauki” Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Opublikowane w

Wykład pt: „Wirusy i epidemie – temat na czasie”

W imieniu Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego oraz prelegenta – dra hab. n. med. Tomasza Dzieciątkowskiego serdecznie zapraszamy na wykład pt. „Wirusy i epidemie – temat na czasie”. Będzie to pierwsza z serii dziesięciu prelekcji realizowanych w ramach projektu „Poznaj tajemnice ciała ludzkiego w teatrze anatomicznym XXI wieku”. Czytaj dalej „Wykład pt: „Wirusy i epidemie – temat na czasie””

Opublikowane w

Wykład pt. „Prof. Jerzy Modrakowski – europejski uczony, obieżyświat i wizjoner. Ostatni przedwojenny rektor Uniwersytetu Warszawskiego”

Zdjęcie prof. Jerzego Modrakowskiego ze zbiorów Głównej Biblioteki Lekarskiej im. Stanisława Konopki w Warszawie
Zdjęcie prof. Jerzego Modrakowskiego ze zbiorów Głównej Biblioteki Lekarskiej im. Stanisława Konopki w Warszawie

W imieniu Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego oraz prelegentki prof. dr hab. Dagmary Mirowskiej-Guzel – kierownik Katedry i Zakładu Farmakologii Doświadczalnej i Klinicznej WUM zapraszamy na wykład pt. „Prof. Jerzy Modrakowski – europejski uczony, obieżyświat i wizjoner. Ostatni przedwojenny rektor Uniwersytetu Warszawskiego”, który odbędzie się 2 marca 2020 r. o godz. 14:00 w auli im. Janusza Piekarczyka (A), w Centrum Dydaktycznym WUM (ul. Ks. Trojdena 2a).

W ramach wykładu zostanie przedstawiona sylwetka prof. Jerzego Modrakowskiego, droga jego kariery naukowej, bogata działalność dydaktyczna i organizacyjna. Warto podkreślić, że prof. Jerzy Modrakowski zapisał się na kartach międzywojennej historii akademickiej jako twórca i kierownik Zakładu Medycyny Eksperymentalnej Wydziału Lekarskiego (WL) Uniwersytetu Warszawskiego (UW), następnie  dziekan WL UW, rektor Akademii Stomatologicznej oraz ostatecznie rektor UW. Sprawowanie tej ostatniej funkcji rozpoczął w dramatycznym momencie wybuchu II wojny światowej. Wykład prof. Dagmary Mirowskiej-Guzel przybliży słuchaczom znaczenie tego wybitnego człowieka dla dziejów warszawskiej medycyny akademickiej oraz dziedzictwa polskiego szkolnictwa wyższego. Jednocześnie pokaże fragmenty życia prywatnego i zawodowego profesora na tle trudnej i burzliwej historii Polski w okresie międzywojennym oraz II wojny światowej.

Wykład będzie kolejną prelekcją z cyklu spotkań pt. „Koryfeusze warszawskiej medycyny akademickiej i ich szkoły naukowe”.

Opublikowane w

Wykład pt. „Nie ma ani takiej nędzy, ani takiego bogactwa, które by higieny nie potrzebowało stale” Prof. Marcin Kacprzak – lekarz, filantrop, czarodziej słowa, nauczyciel i rektor.

MHM WUM/1807
MHM WUM/1807

 

w imieniu Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego oraz prelegentki dr hab. Anety Nitsch-Osuch – Kierownika Zakładu Medycyny Społecznej i Zdrowia Publicznego WUM serdecznie zapraszamy na wykład pt. „Nie ma ani takiej nędzy, ani takiego bogactwa, które by higieny nie potrzebowało stale” poświęcony prof. Marcinowi Kacprzakowi – lekarzowi, filantropowi, czarodziejowi słowa, nauczycielowi i rektorowi, który odbędzie się 17 lutego 2020 r. o godz. 17:00 w sali im. W. Grzywo-Dąbrowskiego, przy ul. Oczki 1 w Zakładzie Medycyny Sądowej WUM.

Wykład będzie dotyczył jednego z pierwszych dziekanów i rektorów Akademii Medycznej w Warszawie, profesora Marcina Kacprzaka (1888-1968), który był pionierem higieny i medycyny społecznej (dziś powiedzielibyśmy – zdrowia publicznego) w Polsce. Profesor Marcin Kacprzak jako jeden z pierwszych naukowców wprowadził do terminologii medycznej pojęcie medycyny zapobiegawczej i dostrzegał znaczenie nierówności społecznych (aktualnie nazywanych nierównościami w zdrowiu). Był współtwórca Światowej Organizacji Zdrowia, jako jedyny Polak został uhonorowany najwyższym wyróżnieniem WHO – Medalem Leona Bernarda. Relegowano Go ze szkoły za propagowanie języka ojczystego, w swych artykułach i wykładach posługiwał się kunsztowną polszczyzną. Wspominano go jako skromnego człowieka; był szczerze lubiany przez studentów; ufundował stypendia dla młodzieży; w swych rodzinnych stronach nazywany „Nasz Doktór”.

Wykład będzie kolejną prelekcją z cyklu wykładów pt. „Koryfeusze warszawskiej medycyny akademickiej i ich szkoły naukowe”.

Opublikowane w

Wystawa pt. „1920-2020. 100 lat nauczania interny. Mściwój Semerau-Siemianowski – ojciec współczesnej kardiologii”

Muzeum Historii Medycyny WUM zaprasza 13 stycznia o godz. 13.00 na otwarcie wystawy pt. „1920-2020. 100 lat nauczania interny. Mściwój Semerau-Siemianowski – ojciec współczesnej kardiologii”, ul. Trojdena 2a, Centrum Dydaktyczne WUM, I piętro.

Wystawa jest objęta honorowym patronatem JM Rektora prof. dra hab. Mirosława Wielgosia.

Ponad 100 lat temu, na początku roku akademickiego 1918/1919 w II Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Warszawskiego, zorganizowanej w Szpitalu św. Ducha przy ul. Elektoralnej, dr Mściwój Semerau-Siemanowski podejmuje prace jako adiunkt u prof. Kazimierza Rzętkowskiego (1870-1924). W klinice tej Mściwój Semerau-Siemianowski rozwija metody czynnościowych badań serca i układu krążenia, włącza − wynalezione stosunkowo niedawno, bo kilkanaście lat temu − badanie elektrokardiograficzne (EKG) do rutynowych badań pacjentów. Od roku 1920 prowadzi pierwsze w historii uczelni wykłady na temat fizykalnych badań pacjentów internistycznych, nie będąc jeszcze docentem. Można więc uznać symbolicznie, że obchodzimy właśnie 100-lecie nowożytnego nauczania interny i badania układu krążenia w naszej Alma Mater.

Trzydzieści lat później przyjdzie czas na wyodrębnienie się kardiologii z interny. Ale najpierw, jeszcze w latach 20. i 30. ubiegłego wieku, w tym po śmierci swojego przełożonego, dr Mściwój Semerau-Siemianowski bardzo intensywnie tworzy podwaliny kardiologii.

W 1922 roku publikuje rozprawę O czynności samoistnie bijących komór sercowych u człowieka: studium farmakologiczne i patologiczno-fizjologiczne, która stała się podstawą habilitacji. Tuż po niej młody docent prowadzi własne wykłady poświęcone diagnostyce i terapii chorób układu krążenia. Od roku akademickiego 1924/25 organizuje i podejmuje kierownictwo Oddziału Chorób Wewnętrznych w nowym Szpitalu św. Łazarza na ul. Książęcej – pierwszego w Polsce oddziału specjalizującego się w chorobach układu krążenia, z osobną pracownią analityczną, radiologiczną, elektrokardiograficzną, hematologiczną oraz spoczynkowej przemiany materii. W ośrodku powstaje też pokój do badań eksperymentalnych na zwierzętach. Pracownie wyposaża częściowo własnym kosztem.

W 1935 roku wycofuje się z prowadzenia części wykładów dydaktycznych z interny, poświęcając się już tylko zagadnieniom kardiologicznym – w latach 1936-38 prowadzi pierwsze w Polsce, dwutygodniowe szkolenia podyplomowe dla lekarzy z kardiologii. Powołanie samodzielnych struktur polskiej kardiologii przerywa jednak II wojna światowa. Do idei tej wraca prof. Mściwój Semerau-Siemianowski zaraz po wojnie, po powrocie do Warszawy w 1949 roku.

W 2020 roku minie dokładnie 70 lat od czasu, gdy 15 stycznia 1950 roku w II Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Warszawskiego – czołowym warszawskim ośrodku internistycznym − powołano Sekcję Kardiologiczną Towarzystwa Internistów Polskich (TIP) pod kierownictwem prof. Mściwoja Semerau-Siemanowskiego. W skład Sekcji, poza przewodniczącym, weszli trzej uczniowie i współpracownicy Mistrza: Jerzy Jakubowski (wiceprezes), Dymitr Aleksandrow (sekretarz) i Edward Żera (skarbnik). 70 lat temu rozpoczął się więc de facto formalny proces wychodzenia kardiologii z interny, a nowo powstała Sekcja TIP już cztery lata później stała się Polskim Towarzystwem Kardiologicznym (PTK), co przypieczętowano 28 lutego 1954 roku. O tym wszystkim w 100. i 70. rocznicę wydarzeń przypominamy w murach Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego na niniejszej wystawie.

prof. dr hab. Krzysztof J. Filipiak

Opublikowane w

Wykład pt. „Warszawskie Szkoły Kardiologiczne – historia badań nad sercem i naczyniami w Warszawski Uniwersytet Medyczny”

Szanowni Państwo z nowym rokiem ruszamy z nowym cyklem wykładów pt. „Koryfeusze warszawskiej medycyny akademickiej i ich szkoły naukowe”.
Już 13 stycznia 2020 r. rozpoczynamy pierwszym wykładem, na którym
prof. Krzysztof J. Filipiak wygłosi prelekcje pt. „Warszawskie Szkoły Kardiologiczne – historia badań nad sercem i naczyniami w Warszawski Uniwersytet Medyczny„.

Prelekcji będzie towarzyszył wernisaż wystawy pt. „1920-2020. 100 lat nauczania interny w Warszawie. Mściwój Semerau-Siemianowski – ojciec współczesnej kardiologii”.

Opublikowane w

Wspomnienie o prof. Marianie Grzybowskim

Muzeum Historii Medycyny WUM zaprasza na spotkanie poświęcone pamięci prof. Mariana Grzybowskiego, które odbędzie się 11 grudnia  o godz. 12:30 w sali im. M. Grzybowskiego, przy ul. Koszykowej 82a w Katedrze i Klinice Dermatologicznej WUM.

Podczas spotkania zostaną wygłoszone dwa wykłady:

„Zapomniany lekarz chorób skóry z ulicy Koszykowej”
Dr n. hum Adam Tyszkiewicz – Dyrektor Muzeum Historii Medycyny WUM.

oraz

„Prof. Marian Grzybowski – Prezes dwóch epok.”
Prof. nadzw. dr hab. n. med. Jerzy Jurkiewicz – Prezes Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego.

11 grudnia 2019 roku minie 70 lat od tragicznej śmierci Mariana Grzybowskiego − wybitnego dermatologa, kierownika czołowej Kliniki Dermatologicznej w Polsce. Jest to rocznica pozwalająca na przypomnienie dorobku wybitnego naukowca. Profesor otworzył Klinikę na Świat, o czym świadczą jego liczne kontakty międzynarodowe i liczne publikacje w zagranicznych czasopismach. Opracował w 1938 roku histopatologię rumienia guzowatego erythema nodosum. Pracował nad patogenezą bielactwa i mięsaków. Zajmował się głównie terapią rentgenowską skóry. Od 1940 r. był członkiem Tajnej Rady Wydziału Lekarskiego. Został także wykładowcą na Tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich i w Szkole doc. Jana Zaorskiego. Po wojnie odbudowywał Klinikę Dermatologiczną, działając jednocześnie na rzecz Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego i Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego.

Naszymi Partnerami są:

* Katedra i Klinika Dermatologiczna WUM
* Warszawski Oddział Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego
* Towarzystwo Lekarskie Warszawskie
oraz
* Studenckie Koło Naukowe Dermatologiczne WUM.

Spotkanie kończy w Muzeum Historii Medycyny cykl wykładów pt. „Dziedzictwo Asklepiosa. Medycyna kontra Humanistyka” i zapowiada jednocześnie nową serię na rok 2020 pt. „Koryfeusze warszawskiej medycyny akademickiej i ich szkoły naukowe”.

Opublikowane w

Wystawa pt. „Tradycja i nowoczesność. Dwa kampusy Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego”

Muzeum Historii Medycyny WUM zaprasza w grudniu na wystawę  pt. „Tradycja i nowoczesność. Dwa kampusy Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego” w łączniku pomiędzy Rektoratem a Centrum Biblioteczno-Informacyjnym, przy ul. Żwirki i Wigury 63 w Warszawie.

Mijamy te miejsca na Kampusach Lindleya i Banacha na co dzień, pędząc na zajęcia lub śpiesząc do pacjenta. Często nie mamy czasu, by przystanąć przy nich na chwilę i zwrócić uwagę na szczegóły otaczającej nas architektonicznej i urbanistycznej rzeczywistości. Należy nad takim stanem rzeczy ubolewać, budowlane niuanse kryją w sobie bowiem wiele historii, a także wskazówek odwołujących się do medycznej tradycji akademickiej. Czytaj dalej „Wystawa pt. „Tradycja i nowoczesność. Dwa kampusy Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego””

Wszystkie Prawa Zastrzeżone – Muzeum Historii Medycyny