Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Szanowni Państwo,
gorąco zapraszamy do podjęcia naszego wyzwania z historii medycyny! Przygotowaliśmy konkurs składający się z 20 pytań jednokrotnego wyboru.
Czy podejmiecie Państwo to wyzwanie?
Zwycięzcami konkursu będzie 10 osób, które jako pierwsze prześlą 20 poprawnych odpowiedzi na adres muzeum@wum.edu.pl.
Warunkiem uczestnictwa jest podanie prawdziwego imienia i nazwiska w mailu o tytule KONKURS.
Regulamin konkursu organizowanego przez Muzeum Historii Medycyny
Zgłoszenia do konkursu przyjmujemy do 30 kwietnia 2020 r.
Do wygrania atrakcyjne nagrody!
Szanowni Państwo,
zapraszamy do przesłuchania wywiadu pt. „Historia pandemii na przestrzeni wieków”, którego wczoraj udzielił dr Adam Tyszkiewicz dla Radia dla Ciebie.
https://www.rdc.pl/podcast/popoludnie-rdc-historia-epidemii-na-przestrzeni-wiekow/
Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
informuje, że wszystkie wystawy są czasowo zamknięte. Miło będzie nam Państwa znowu gościć po ustabilizowaniu sytuacji związanej z zagrożeniem epidemiologicznym na nowej ekspozycji:
Pomiędzy Warszawą a Zakopanem. Legenda Tytusa Chałubińskiego.
Bohaterami legend byli zazwyczaj wojownicy, święci, postaci nieprzeciętne. Opowieści obecne w historii ludowej, początkowo przekazywane ustnie, były modyfikowane i niekiedy trudno dotrzeć do ich źródła. Kojarzą się raczej z metaforą niż faktem.
Ponad wiek temu żył pewien dobry doktor, który uratował lud górski od zarazy i nędzy. Swoją dobrocią obejmował też biedotę wielkiego miasta, a jedno miejsce jego działania było oddalone od drugiego o wiele kilometrów. Przemierzał Europę, odwiedzał najlepsze szpitale, pobierał nauki na uniwersytetach, odkrywał górskie tajemnice, a ludzi leczył za darmo. Być może za jakiś czas, przyszłe pokolenia będą przekazywały taką historię życia Tytusa Chałubińskiego.
Pochodzący z Radomia młodzieniec trafił na Akademię Medyko-Chirurgiczną w Wilnie, w czasie, kiedy historia pisała dla Polski czarny scenariusz. Studia medyczne, początkowo wybrane bez entuzjazmu, dały mu wiedzę i ukierunkowały na działania, dzięki którym stał się żywą legendą Warszawy i Zakopanego, ich wybawicielem i ratunkiem. Studiując równocześnie medycynę i botanikę, najpierw w Würzburgu, a później w Dorpacie, wytyczał ścieżki swojego dorosłego życia – lekarzem stał się z zawodu, botanikiem z pasji. Czytaj dalej „Wystawa pt. „Pomiędzy Warszawą a Zakopanem. Legenda Tytusa Chałubińskiego.””
Muzeum Historii Medycyny oraz Biblioteka Główna Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego zapraszają do odkrywania tajemnic!
Podczas mazowieckich ferii zimowych, chcielibyśmy ugościć Was w ramach akcji „Zima w Mieście”. Zapraszamy na Kampus Banacha we wtorki i czwartki, tj. 11, 13, 18 i 20 lutego o godz. 10.00 do budynku Rektoratu (ul. Żwirki i Wigury 61). Spotkanie będzie składało się z dwóch części:
Uczę się o uczelni – zwiedzanie najciekawszych budynków: gmachu Rektoratu (z Salą Senatu), Centrum Dydaktycznego (aula, w której odbywają się inauguracje roku akademickiego), Centrum Biblioteczno-Informacyjnego i sal wykładowych.
Podczas spaceru nasi młodzi goście poznają odpowiedzi na pytania:
Poznaję bibliotekę akademicką – niecodzienna możliwość zdobycia informacji o funkcjonowaniu Biblioteki Głównej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. W czasie spotkania spacer po bibliotece, prezentacje, quizy!
Przewidywany czas wizyty od. godz. 10.00 do godz. 11.45-12.00. Spotkanie bezpłatne. Liczba miejsc ograniczona.
Zgłoszenia prosimy kierować do pani Kingi Warszawskiej, nr telefonu: (22) 116-60-20, adres e-mail: kinga.warszawska@wum.edu.pl
Dziękujemy bardzo za zainteresowanie wydarzeniem, na chwilę obecną wszystkie terminy są zajęte.
Będziemy się z Państwem kontaktować w razie zwolnienia się miejsca.
Serdecznie zapraszamy!
w imieniu Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego oraz prelegentki dr hab. Anety Nitsch-Osuch – Kierownika Zakładu Medycyny Społecznej i Zdrowia Publicznego WUM serdecznie zapraszamy na wykład pt. „Nie ma ani takiej nędzy, ani takiego bogactwa, które by higieny nie potrzebowało stale” poświęcony prof. Marcinowi Kacprzakowi – lekarzowi, filantropowi, czarodziejowi słowa, nauczycielowi i rektorowi, który odbędzie się 17 lutego 2020 r. o godz. 17:00 w sali im. W. Grzywo-Dąbrowskiego, przy ul. Oczki 1 w Zakładzie Medycyny Sądowej WUM.
Wykład będzie dotyczył jednego z pierwszych dziekanów i rektorów Akademii Medycznej w Warszawie, profesora Marcina Kacprzaka (1888-1968), który był pionierem higieny i medycyny społecznej (dziś powiedzielibyśmy – zdrowia publicznego) w Polsce. Profesor Marcin Kacprzak jako jeden z pierwszych naukowców wprowadził do terminologii medycznej pojęcie medycyny zapobiegawczej i dostrzegał znaczenie nierówności społecznych (aktualnie nazywanych nierównościami w zdrowiu). Był współtwórca Światowej Organizacji Zdrowia, jako jedyny Polak został uhonorowany najwyższym wyróżnieniem WHO – Medalem Leona Bernarda. Relegowano Go ze szkoły za propagowanie języka ojczystego, w swych artykułach i wykładach posługiwał się kunsztowną polszczyzną. Wspominano go jako skromnego człowieka; był szczerze lubiany przez studentów; ufundował stypendia dla młodzieży; w swych rodzinnych stronach nazywany „Nasz Doktór”.
Wykład będzie kolejną prelekcją z cyklu wykładów pt. „Koryfeusze warszawskiej medycyny akademickiej i ich szkoły naukowe”.
Serdecznie dziękujemy współorganizatorom, partnerom oraz wszystkim przybyłym na otwarcie wystawy pt. „1920-2020. 100 lat nauczania interny. Mściwój Semerau-Siemianowski – ojciec współczesnej kardiologii”.
Muzeum Historii Medycyny WUM zaprasza 13 stycznia o godz. 13.00 na otwarcie wystawy pt. „1920-2020. 100 lat nauczania interny. Mściwój Semerau-Siemianowski – ojciec współczesnej kardiologii”, ul. Trojdena 2a, Centrum Dydaktyczne WUM, I piętro.
Wystawa jest objęta honorowym patronatem JM Rektora prof. dra hab. Mirosława Wielgosia.
Ponad 100 lat temu, na początku roku akademickiego 1918/1919 w II Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Warszawskiego, zorganizowanej w Szpitalu św. Ducha przy ul. Elektoralnej, dr Mściwój Semerau-Siemanowski podejmuje prace jako adiunkt u prof. Kazimierza Rzętkowskiego (1870-1924). W klinice tej Mściwój Semerau-Siemianowski rozwija metody czynnościowych badań serca i układu krążenia, włącza − wynalezione stosunkowo niedawno, bo kilkanaście lat temu − badanie elektrokardiograficzne (EKG) do rutynowych badań pacjentów. Od roku 1920 prowadzi pierwsze w historii uczelni wykłady na temat fizykalnych badań pacjentów internistycznych, nie będąc jeszcze docentem. Można więc uznać symbolicznie, że obchodzimy właśnie 100-lecie nowożytnego nauczania interny i badania układu krążenia w naszej Alma Mater.
Trzydzieści lat później przyjdzie czas na wyodrębnienie się kardiologii z interny. Ale najpierw, jeszcze w latach 20. i 30. ubiegłego wieku, w tym po śmierci swojego przełożonego, dr Mściwój Semerau-Siemianowski bardzo intensywnie tworzy podwaliny kardiologii.
W 1922 roku publikuje rozprawę O czynności samoistnie bijących komór sercowych u człowieka: studium farmakologiczne i patologiczno-fizjologiczne, która stała się podstawą habilitacji. Tuż po niej młody docent prowadzi własne wykłady poświęcone diagnostyce i terapii chorób układu krążenia. Od roku akademickiego 1924/25 organizuje i podejmuje kierownictwo Oddziału Chorób Wewnętrznych w nowym Szpitalu św. Łazarza na ul. Książęcej – pierwszego w Polsce oddziału specjalizującego się w chorobach układu krążenia, z osobną pracownią analityczną, radiologiczną, elektrokardiograficzną, hematologiczną oraz spoczynkowej przemiany materii. W ośrodku powstaje też pokój do badań eksperymentalnych na zwierzętach. Pracownie wyposaża częściowo własnym kosztem.
W 1935 roku wycofuje się z prowadzenia części wykładów dydaktycznych z interny, poświęcając się już tylko zagadnieniom kardiologicznym – w latach 1936-38 prowadzi pierwsze w Polsce, dwutygodniowe szkolenia podyplomowe dla lekarzy z kardiologii. Powołanie samodzielnych struktur polskiej kardiologii przerywa jednak II wojna światowa. Do idei tej wraca prof. Mściwój Semerau-Siemianowski zaraz po wojnie, po powrocie do Warszawy w 1949 roku.
W 2020 roku minie dokładnie 70 lat od czasu, gdy 15 stycznia 1950 roku w II Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Warszawskiego – czołowym warszawskim ośrodku internistycznym − powołano Sekcję Kardiologiczną Towarzystwa Internistów Polskich (TIP) pod kierownictwem prof. Mściwoja Semerau-Siemanowskiego. W skład Sekcji, poza przewodniczącym, weszli trzej uczniowie i współpracownicy Mistrza: Jerzy Jakubowski (wiceprezes), Dymitr Aleksandrow (sekretarz) i Edward Żera (skarbnik). 70 lat temu rozpoczął się więc de facto formalny proces wychodzenia kardiologii z interny, a nowo powstała Sekcja TIP już cztery lata później stała się Polskim Towarzystwem Kardiologicznym (PTK), co przypieczętowano 28 lutego 1954 roku. O tym wszystkim w 100. i 70. rocznicę wydarzeń przypominamy w murach Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego na niniejszej wystawie.
prof. dr hab. Krzysztof J. Filipiak
Szanowni Państwo z nowym rokiem ruszamy z nowym cyklem wykładów pt. „Koryfeusze warszawskiej medycyny akademickiej i ich szkoły naukowe”.
Już 13 stycznia 2020 r. rozpoczynamy pierwszym wykładem, na którym
prof. Krzysztof J. Filipiak wygłosi prelekcje pt. „Warszawskie Szkoły Kardiologiczne – historia badań nad sercem i naczyniami w Warszawski Uniwersytet Medyczny„.
Prelekcji będzie towarzyszył wernisaż wystawy pt. „1920-2020. 100 lat nauczania interny w Warszawie. Mściwój Semerau-Siemianowski – ojciec współczesnej kardiologii”.
Muzeum Historii Medycyny WUM zaprasza na spotkanie poświęcone pamięci prof. Mariana Grzybowskiego, które odbędzie się 11 grudnia o godz. 12:30 w sali im. M. Grzybowskiego, przy ul. Koszykowej 82a w Katedrze i Klinice Dermatologicznej WUM.
Podczas spotkania zostaną wygłoszone dwa wykłady:
„Zapomniany lekarz chorób skóry z ulicy Koszykowej”
Dr n. hum Adam Tyszkiewicz – Dyrektor Muzeum Historii Medycyny WUM.
oraz
„Prof. Marian Grzybowski – Prezes dwóch epok.”
Prof. nadzw. dr hab. n. med. Jerzy Jurkiewicz – Prezes Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego.
11 grudnia 2019 roku minie 70 lat od tragicznej śmierci Mariana Grzybowskiego − wybitnego dermatologa, kierownika czołowej Kliniki Dermatologicznej w Polsce. Jest to rocznica pozwalająca na przypomnienie dorobku wybitnego naukowca. Profesor otworzył Klinikę na Świat, o czym świadczą jego liczne kontakty międzynarodowe i liczne publikacje w zagranicznych czasopismach. Opracował w 1938 roku histopatologię rumienia guzowatego erythema nodosum. Pracował nad patogenezą bielactwa i mięsaków. Zajmował się głównie terapią rentgenowską skóry. Od 1940 r. był członkiem Tajnej Rady Wydziału Lekarskiego. Został także wykładowcą na Tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich i w Szkole doc. Jana Zaorskiego. Po wojnie odbudowywał Klinikę Dermatologiczną, działając jednocześnie na rzecz Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego i Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego.
Naszymi Partnerami są:
* Katedra i Klinika Dermatologiczna WUM
* Warszawski Oddział Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego
* Towarzystwo Lekarskie Warszawskie
oraz
* Studenckie Koło Naukowe Dermatologiczne WUM.
Spotkanie kończy w Muzeum Historii Medycyny cykl wykładów pt. „Dziedzictwo Asklepiosa. Medycyna kontra Humanistyka” i zapowiada jednocześnie nową serię na rok 2020 pt. „Koryfeusze warszawskiej medycyny akademickiej i ich szkoły naukowe”.