Autor: admin

Opublikowane w

Gawęda dr. Andrzeja Skrzypczaka „Bibliofilstwo książąt Radziwiłłów. Między Nieświeżem a Nieborowem”.

Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego oraz Towarzystwo Bibliofilów Polskich w Warszawie zapraszają na gawędę
dr. Andrzeja Skrzypczaka na temat „Bibliofilstwo książąt Radziwiłłów. Między Nieświeżem a Nieborowem”, która odbędzie się w czwartek, 25 kwietnia 2019 r. o godzinie 16:00 w sali 27 na parterze Centrum Biblioteczno-Informacyjnym przy ul. Żwirki i Wigury 63.

Gawęda dr. Andrzeja Skrzypczaka „Bibliofilstwo książąt Radziwiłłów. Między Nieświeżem a Nieborowem” przybliży nam zasługi tego znakomitego rodu dla szeroko pojętej kultury książki, obejmuje bowiem nie tylko opis prywatnych księgozbiorów i kolekcji poszczególnych członków rodu, ale także zasługi dla archiwistyki, bibliotekarstwa i drukarstwa dawnej Rzeczypospolitej.  Prelegent zaprezentuje obraz kolekcji książkowych w dawnych rezydencjach radziwiłłowskich w Białej, Nieświeżu, Birżach, Kiejdanach i Nieborowie, opisze znaki bibliofilskie rodziny (ekslibrisy i superekslibrisy), jak również nakreśli losy pozostałości po tych zbiorach na Litwie, Białorusi, Rosji i Ukrainie, a także prześledzi ciekawe przypadki byłych obiektów tych kolekcji, jakie jeszcze obecnie pojawiają się na krajowych aukcjach antykwarskich.

Zapraszamy!

Opublikowane w

„Nauczanie medycyny i farmacji w murach Uniwersytetu Wileńskiego” z okazji 100. rocznicy utworzenia w Wilnie Uniwersytetu Stefana Batorego.

W 2019 r. mija sto lat od utworzenia w Wilnie Uniwersytetu Stefana Batorego. W związku z tą okrągłą rocznicą Muzeum Historii Medycyny WUM przygotowało dla Państwa symboliczną ekspozycję pt: „Nauczanie medycyny i farmacji w murach Uniwersytetu Wileńskiego”. Ukazuje ona  nie tylko historię Uczelni, ale i akademickie pamiątki z Wilna znajdujące się w zbiorach naszego Muzeum. Szczególnie bogaty zespół zabytków prezentowanych na wystawie nawiązuje do czasów funkcjonowania Uniwersytetu Stefana Batorego.

 

Uniwersytet Wileński założył król Polski Stefan Batory w 1579 r. Uczelnia ta była drugą po Akademii Krakowskiej polską wszechnicą i jednym z najdalej na wschód wysuniętych przyczółkiem nauczania na poziomie wyższym w nowożytnej Europie.  Kres działalności Uniwersytetu nastąpił po raz pierwszy po upadku powstania listopadowego. Społeczność polska musiała czekać w Wilnie aż do 1919 r., by ponownie móc otworzyć wrota wileńskiej wszechnicy. Przyczynił się do tego przede wszystkim Józef Piłsudski, który Wilno i wszystkie jego tradycje darzył zawsze wielkim sentymentem. Zgodnie z wydanym przez niego dekretem uczelnia uzyskała wówczas nową nazwę, tj. Uniwersytet Stefana Batorego. Czytaj dalej „„Nauczanie medycyny i farmacji w murach Uniwersytetu Wileńskiego” z okazji 100. rocznicy utworzenia w Wilnie Uniwersytetu Stefana Batorego.”

Opublikowane w

Wykład Prof. Thomasa Schnalke z Berlińskiego Muzeum Historii Medycyny Charité pt. „Beneath the skin. Tracing life in the Berlin Museum of Medical History at the Charité”

Dyrektor Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego dr n. hum. Adam Tyszkiewicz zaprasza na wykład prof. Thomasa Schnalke z Berlińskiego Muzeum Historii Medycyny Charité, pt.: „Beneath the skin. Tracing life in the Berlin Museum of Medical History at the Charité”

Wykład rozpocznie się o godz. 14:30  w dniu 11 kwietnia 2019 roku
w sali 27 w budynku Centrum Biblioteczno – Informacyjnym
przy ul. Żwirki i Wigury 63.

Prelekcja w języku angielskim.

Berlińskie Muzeum Historii Medycyny Charité jest jednym z najsłynniejszych europejskich placówek muzealnych o profilu medycznym. Muzeum znajduje się na terenie szpitala Charité – w budynku, którego budowę zlecił słynny patolog prof. Rudolf Virchow. Na wystawie można zapoznać się nie tylko z dziejami szpitala i historią niemieckiej medycyny, ale również obejrzeć liczne preparaty patologiczne, gromadzone prze dekady przez berlińskich medyków. W ostatnich latach Muzeum zorganizowano wiele, niezwykle intersujących wystaw czasowych ukazujących związki medycyny ze sztuką, kryminalistyką oraz śmiercią. 21 marca br. zostanie otwarta w Berlinie kolejna ekspozycja, poświęcona tym razem znanemu chirurgowi Ferdinandowi Sauerbruchowi. Od 2000 r. funkcję dyrektora Berlińskiego Muzeum Historii Medycyny Charité pełni prof. Thomas Schnalke, którego będziemy mieli zaszczyć gościć w kwietniu Warszawie. Podczas prelekcji opowie on nie tylko o kolekcjonowaniu zbiorów medycznych, ale zaprezentuje także wizję zarządzania nowoczesnym muzeum historii medycyny, którego marka rozpoznawalna jest na całym świecie.

Prof. Thomas Schnalke (ur. 1958 r.), jest historykiem medycyny. Od 2000 r.
pełni funkcję dyrektora Berlińskiego Muzeum Historii Medycyny w Charité. Medycynę studiował w Würzburgu i Marburgu. W obronionej rozprawie doktorskiej w 1987 r. podjął temat historycznych odlewów woskowych ukazujących chorobowe zmiany dermatologiczne. Od 1988 r. pracował jako asystent naukowy w Instytucie Historii Medycyny na Uniwersytecie Fryderyka i Aleksandra w Erlangen i Norymberdze. W 1993 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego w dziedzinie historii medycyny. Jego badania dotyczyły miejskiej medycyny w niemieckojęzycznym krajach w XVIII wieku. Po powrocie do Berlina w 2000 r. zaczął intensywniej zajmować się badaniem dziejów kolekcjonerstwa anatomicznych i patologiczno-anatomicznych zbiorów. W Berlińskim Muzeum Historii Medycyny w Charité pod jego kierunkiem  zorganizowano wiele interesujących wystaw z  pogranicza medycyny, sztuki i kryminalistyki. W ostatnich latach były to m.in. HIEB § STICH Dem Verbrechen auf der Spur (2016-2018) oraz ScheinTOT – Über die Ungewissheit des Todes und die Angst, lebendig begraben zu werden (2018). Najważniejsze książki prof. Schnalke to Diseases in wax: the history of the medical moulage, Berlin 1995, Medizin im Brief : der städtische Arzt des 18. Jahrhunderts im Spiegel seiner Korrespondenz, Stuttgart 1997 oraz Dem Leben auf der Spur im Berliner Medizinhistorischen Museum der Charité: Dauerausstellung / Charité, Universitätsmedizin Berlin ; Berliner Medizinhistorisches Museum der Charité, München, Prestel 2010 (współautor z Isabel Atzl).

Wstęp wolny!
Zapraszamy!

Opublikowane w

Wykład pt. „Od proroctw, „reformy” stroju i diety do leczenia ciała –  czyli rzecz o pierwszych bloomerystkach, mesmerystkach, homeopatkach, wegetariankach, hydropatkach i abstynentkach w Anglii i nie tylko…”


Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego zaprasza na kolejne spotkanie z cyklu: „Dziedzictwo Asklepiosa, medycyna kontra humanistyka”, które odbędzie się 1 kwietnia 2019 roku o godz. 17.00 w sali nr 27 w Centrum Biblioteczno-Informacyjnym, ul. Żwirki i Wigury 63.

Tym razem będzie to wykład pt. Od proroctw, „reformy” stroju i diety do leczenia ciała –  czyli rzecz o pierwszych bloomesystkach, mesmerystkach, homeopatkach, wegetariankach, hydropatkach i abstynentkach w Anglii i nie tylko…, który poprowadzi prof. dr hab. Elżbieta Wichrowska z Wydziału PolonistykiUniwersytetu Warszawskiego.

Kim były tytułowe pierwsze bloomerystki i reformatorki stroju kobiet, homeopatki, wegeterianki, hydropatki i abstynentki i lekarki? Jaką funkcję w ich życiu, a także innych grup społecznie „upośledzonych” również w życiu polskiej emigracji odegrały kulturowe ruchy alternatywne, przeżywające w Europie, a zwłaszcza w Anglii w latach 30. XIX wieku swój intensywny rozwój? Ruchy, dla których punktem odniesienia staje się ciało, także, a czasem przede wszystkim, kobiece. Jaką rolę odegrał w nich dziad męża Marii Curie-Skłodowskiej, Paul Curie?
Na te pytanie odpowiemy już 1 kwietnia w Muzeum Historii Medycyny WUM.

Program na maj – czerwiec:

6 maja 2019 r. – dr Karolina Paczyńska – Słynni lekarze, dawne szpitale i nauczanie medycyny na Trakcie Królewskim (spacer). Spotkanie przy Barbakanie od strony ul. Krzywe Koło.

3 czerwca 2019 r. – dr Adam Tyszkiewicz (Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego) – W cieniu warszawskich wieżowców. Tajemnice Kampusu Lindleya (spacer). Spotkanie przed budynkiem Collegium Anatomicum przy ul. T. Chałubińskiego 5.

Opublikowane w

Fotoreportaż z otwarcia wystawy pt. „Femina et Medicina. Portret Hygiei w tradycji akademickiej Warszawy”.

Zapraszamy do obejrzenia fotoreportażu z otwarcia wystawy „Femina et Medicina. Portret Hygiei w tradycji akademickiej Warszawy”. Wszystkim gościom dziękujemy za obecność.

 

Opublikowane w

Femina et Medicina. Portret Hygiei w tradycji akademickiej Warszawy

Rektor Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
prof. dr hab. n. med. Mirosław Wielgoś oraz
Dyrektor Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego dr n. hum. Adam Tyszkiewicz
zapraszają na otwarcie wystawy pt.:
Femina et Medicina. Portret Hygiei w tradycji akademickiej Warszawy.

Jej otwarcie odbędzie się 6 marca 2019 roku o godz. 10.30 w Galerii Wystaw Czasowych na I piętrze w budynku Centrum Biblioteczno – Informacyjnym przy ul. Żwirki i Wigury 63.

Dopuszczenie kobiet do kształcenia na poziomie uniwersyteckim, tak jak ich dążenia do równouprawnienia w innych dziedzinach, wzbudzały
od najdawniejszych czasów wiele negatywnych emocji i były przedmiotem zażartych sporów w całej Europie. Na świecie panowało przekonanie,
że kobiety nie powinny zajmować się nauką, ponieważ zagrażało to stabilności rodziny. Tradycyjny model postrzegania roli kobiety utrudniał ich wejście
w nowe role, również w środowisko akademickie. Pierwszymi uczelniami, które dopuściły kobiety jako słuchaczki do fakultetów medycznych były uniwersytety w Padwie i Bolonii. Przełom na drodze do ich równouprawnienia w środowisku akademickim nastąpił dopiero w drugiej połowie XIX w. Przyczyniły się do niego przemiany gospodarcze i społeczne oraz rozwój ruchów feministycznych. W tym czasie zaczęto już przyjmować przedstawicielki płci pięknej na europejskie uniwersytety. Najlepszym przykładem zmian w podejściu do kobiet w nauce była kariera Marii Skłodowska-Curie nad Sekwaną. Pierwszą polską uczelnią przyznającą dyplomy akademickie kobietom był Uniwersytet Jagielloński. W Warszawie, pełnoprawnymi członkiniami społeczności akademickiej stały się one dopiero w 1915 r. Początki nie były łatwe, uczelniane tabu zostało jednak raz na zawsze przełamane. Do najbardziej sfeminizowanych należał Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego. Po ponownym wskrzeszeniu tej uczelni w 1945 r. kobietom było już zdecydowanie łatwiej. Wypełniły swoim wdziękiem
i wiedzą niejeden szpital kliniczny oraz zakład i katedrę na Wydziałach Lekarskim i Farmaceutycznym UW, a od 1950 r. Akademii Medycznej.
Z czasem zaczęto także doceniać ich osiągnięcia naukowe, czego dowodem było przyznanie prof. prof. Ewie Radwańskiej i Ewie Kuligowskiej doktoratów honoris causa. Obecnie w murach Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego studiuje ponad 7 tys. kobiet, co stanowi ok. 74% całej liczby studentów.

Katalog – Femina et Medicina. Portret Hygiei w tradycji akademickiej Warszawy

Wstęp wolny!
Zapraszamy!

Opublikowane w

Wykład pt. Wykładowcy w mundurach – „medyczna szkoła warszawska” 1809-1831

Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego zaprasza na kolejne spotkanie z cyklu: „Dziedzictwo Asklepiosa, medycyna kontra humanistyka”, które odbędzie się 4 marca 2019 roku o godz. 17.00 w sali wykładowej im. A. Dobrzańskiego w Centrum Biblioteczno-Informacyjnym, ul. Żwirki i Wigury 63.

Tym razem będzie to wykład pt. Wykładowcy w mundurach –  „medyczna szkoła warszawska” 1809-1831, który poprowadzi dr Maria Turos  – pracownik Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.

Szkoła Lekarska w Warszawie powstała w 1809 roku i powszechnie przyjmuje się ją za początek nauczania medycyny na poziomie akademickim. Ale początki były wcześniejsze i asumpt dali im wykładowcy w mundurach – lekarze wojskowi czynnie zaangażowani w armii Księstwa Warszawskiego. Później, pomimo istnienia Szkoły, a od 1816 roku fakultetu lekarskiego w ramach Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego, dziś z dumą noszącego miano Uniwersytet Warszawski, również intensywnie działali na rzecz kształcenia nie tylko wyższych, ale, co było swego rodzaju ewenementem, również i średnich kadr medycznych. Pisali podręczniki, prowadzili zajęcia, służyli pomocą i radą tworząc podwaliny leczenia specjalistycznego. Trochę odeszli w cień… stąd warto ich przypomnieć i na „…ścieżkach życia…” utrwalić ślad od zapomnienia.

Wszystkie Prawa Zastrzeżone – Muzeum Historii Medycyny